Kredyty frankowe i UNWW – pomoc kancelarii

Reprezentujemy interesy naszych klientów w sporach z bankami w zakresie:

• Obrony praw kredytobiorców, którym bank wypowiedział umowę kredytu i dochodzi zapłaty. Ekspercki artykuł – Wypowiedzenie umowy kredytu przez bank – sprawdź
• Dochodzenia zwrotu świadczeń nadpłaconych z tytułu stosowania przez banki klauzul niedozwolonych w zakresie indeksacji kwoty kredytu. Ekspercki artykuł – Niedozwolone klauzule zawarte w umowach kredytu indeksowanych w walucie obcej – sprawdź
• Dochodzenia zwrotu nienależnie pobranych przez banki świadczeń w wyniku stosowania innych klauzul niedozwolonych, np. dot. wysokości odsetek. Ekspercki artykuł – Inne klauzule niedozwolone – sprawdź

Szczegółowa analiza umów kredytowych, zwłaszcza dotyczących kredytów hipotecznych indeksowanych do kursu waluty obcej, może skutkować uznaniem, że bank posłużył się w stosowanym przez siebie wzorcu umownym postanowieniami niedozwolonymi.

Klauzule niedozwolone (abuzywne) to postanowienia umowy zawieranej z konsumentem, które nie zostały z nim indywidualnie uzgodnione a kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami. W ten sposób rażąco naruszają jego interesy.

Za takie niedozwolone postanowienia mogą być uznane m.in. postanowienia dotyczące ubezpieczenia niskiego wkładu własnego (UNWW), czy klauzule dotyczące indeksacji kwoty kredytu do kursu waluty obcej. Skutkiem uznania postanowienia za niedozwolone jest jego bezskuteczność względem kredytobiorcy. A zatem bank, który pobierał na podstawie klauzuli abuzywnej składki na ubezpieczenie niskiego wkładu własnego będzie zobowiązany do ich zwrotu, jako świadczenia nienależnego. Uznanie za niedozwoloną klauzuli indeksacyjnej, na podstawie której bank przeliczał zobowiązanie kredytobiorcy do waluty obcej, może prowadzić w najdalej idącym przypadku nawet do uznania całej umowy za nieważną.

Niedozwolone klauzule dotyczące ubezpieczenia niskiego wkładu własnego w umowach kredytowych

Ubezpieczenie niskiego wkładu własnego (UNWW) jest zabezpieczeniem spłaty części kredytu hipotecznego, stanowiącego różnicę pomiędzy wkładem własnym, którego przy umowie od kredytobiorcy wymaga bank, a wkładem faktycznie przez kredytobiorcę wniesionym. Poprzez umowę ubezpieczenia z towarzystwem ubezpieczeń, bank niweluje ryzyko ewentualnego niespłacenia tej kwoty przez kredytobiorcę.

Istotnym w kwestii przedmiotowych umów ubezpieczenia jest fakt, że stronami umowy ubezpieczenia niskiego wkładu własnego (UNWW) są wyłącznie bank oraz towarzystwo ubezpieczeń. W przypadku zaistnienia zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową (tj. w przypadku zaprzestania spłacania przez kredytobiorcę rat kredytu), to bank jako uposażony z umowy ubezpieczenia uprawniony jest do otrzymania odszkodowania określonego w umowie ubezpieczenia. Kredytobiorca nie jest więc ani stroną umowy ani uposażonym z jej tytułu (umowa ubezpieczenia nie zabezpieczenia kredytobiorcy). Tymczasem jak pokazuje praktyka, to kredytobiorcy ponoszą koszty tego ubezpieczenia. Co więcej, ponoszą oni ryzyko regresu ze strony ubezpieczyciela w sytuacji ziszczenia się zdarzenia uprawniającego bank do otrzymania świadczenia odszkodowawczego, tj. w momencie, gdy towarzystwo ubezpieczeń wypłaca bankowi stosowne odszkodowanie, może następnie rościć sobie zwrot tych środków od kredytobiorcy.

Umowy kredytowe – ważne informacje

Umowom kredytowym, zawierającym zapis dotyczący ubezpieczenia niskiego wkładu własnego (UNWW) a zawieranym przez banki z konsumentami, można zarzucić przede wszystkim, iż nie wyjaśniają kredytobiorcy na jakich zasadach ma być obliczona kwota (oraz składka) ubezpieczenia. Nie dają w ogóle informacji na temat tego jak obliczana jest kwota ubezpieczenia przez co konsument nie ma możliwości obliczenia całościowego kosztu kredytu. Nikt poza bankiem nie ma możliwości zweryfikowania, w jaki sposób obliczana jest wysokość ubezpieczenia niskiego wkładu własnego (UNWW). Konstrukcja opłaty za ubezpieczenie niskiego wkładu własnego nie jest powiązana z brakującym wkładem własnym lub rzeczywistym ryzykiem banku. Nie ma także z góry określonej daty, do której trwać ma ubezpieczenie; zapis postanowienia jest niejasny, niejednoznaczny. Wymienione zagrożenia, jakie wynikają z zapisu omawianego postanowienia umowy, dotyczącego ubezpieczenia niskiego wkładu własnego, godzą w interesy kredytobiorcy. Stanowią więc naruszenie równowagi kontraktowej. To z kolei również stanowi przesłankę uznania postanowień odnoszących się do ubezpieczenia niskiego wkładu własnego za niedozwolone (UNWW).

W opisywanym przypadku oznacza to, że jeśli bank pobierał od kredytobiorcy składki na ubezpieczenie niskiego wkładu własnego (UNWW) w oparciu o niedozwolone postanowienie umowy kredytowej, środki te, jako nienależne bankowi, podlegają zwrotowi na rzecz konsumenta. Jednocześnie bank winien zaniechać pobierania takich składek przez pozostały okres trwania umowy kredytowej.

Zachęcamy do kontaktu w celu analizy zawartej umowy kredytowej.